Αρχική / Νέα Της Βέροιας / Ο σεισμός της Κοζάνης του 1995 (βίντεο αρχείου) – του Δημήτρη Καρολίδη

Ο σεισμός της Κοζάνης του 1995 (βίντεο αρχείου) – του Δημήτρη Καρολίδη

Τετάρτη, Ιούλιος 17, 2019 - 11:24
4 0 0

 

Σάββατο 13 Μαΐου 1995, ώρα 11 και 47’ το πρωί. Καιρός, χαρά Θεού… Ήμουν στην αυλή όταν ξαφνικά άκουσα τα παντζούρια λες και κάποιο αόρατο χέρι τα χτυπούσε… Ένα απόμακρο, απόκοσμο βουητό…

Νόμισα ότι ήταν ιδέα μου, αλλά δεν ήταν… Δεν πέρασαν ούτε πέντε λεπτά όταν χτύπησε το τηλέφωνο…
«Φεύγεις αμέσως για Κοζάνη…Έγινε σεισμός»!!!

Ήταν από το κανάλι… Το πρώτο, το αρχικό “Europe-1”, όπως είχε ξεκινήσει τότε… Με στόχο να καλύψει όλη τη Βόρεια Ελλάδα μπαίνοντας στα ίσια στο πεδίο της ενημέρωσης με υψηλότατες βλέψεις

Είχα την τιμή, μέσα εκεί, να γνωρίσω όλα τα μεγάλα ονόματα της δημοσιογραφίας της Θεσσαλονίκης και να συνεργαστώ μαζί τους. Μεγάλο σχολείο…

Ήταν η λεγόμενη «ηρωική εποχή» της τηλεόρασης, με συνθήκες μάλλον απίστευτες για την τρομερή ευκολία της σύγχρονης εποχής.

Το ιντερνέτ ήταν κάτι άγνωστο, το πιο σύγχρονο μέσο μετάδοσης δεδομένων ήταν το fax, γι’ αυτό και ήταν πολύ πρωτοποριακό που τότε υποβλήθηκα στη δαπάνη και είχα την πολυτέλεια να διαθέτω fax στον προσωπικό μου χώρο.

Η καταγραφή γινόταν με βιντεοκάμερες κασέτας VHS και ήταν επίσης πολύ σημαντικό η κατοχή βιντεοκάμερας και μάλιστα τύπου S-VHS!!!

Ο μόνος τρόπος μετάδοσης δεδομένων ήταν αυτός μέσω κυκλώματος ΟΤΕ, άλλη μια μοναδική διαδικασία.

Κάθε συνεργείο είχε τη δική του ώρα που θα άνοιγε το κύκλωμα, οπότε όταν υπήρχε κάποιο σοβαρό θέμα, ξέραμε ότι όλα τα συνεργεία θα συναντηθούμε στο τέλος στον ΟΤΕ της περιοχής. Όπου βέβαια γινόταν η ανταλλαγή απόψεων, εμπειριών, κάποιες κόντρες καμιά φορά, αλλά και αυτά είναι μέσα στο παιχνίδι της έντασης της δουλειάς.

Το σίγουρο είναι ότι όλοι είμασταν φίλοι και υπήρχε πνεύμα συνεργασίας και αλληλεγγύης….

Βέβαια η αποστολή μέσω κυκλώματος ΟΤΕ αφορούσε μόνο τα κανάλια της Αθήνας.

Για τη Θεσσαλονίκη υπήρχε ο …παραδοσιακός τρόπος.

Ένας – καθιερωμένος – τρόπος ήταν να βάλεις την βιντεοκασέτα σε ένα φάκελο και να τη στείλεις με το λεωφορείο του …ΚΤΕΛ!!! Βεβαίως!!! Ενημέρωνες το κανάλι με ποιο λεωφορείο έστειλες τη βιντεοκασέτα και το κανάλι φρόντιζε να στείλει άνθρωπο να την παραλάβει…

Φυσικά το Α και το Ω ήταν να βάλεις μέσα στο φάκελο το απαραίτητο σημείωμα για το περιεχόμενό της ώστε να ξέρουν στο μοντάζ το θέμα.

Ο χώρος του μοντάζ με δεκάδες βιντεοκασέτες καθημερινά, που έπρεπε να βρεθεί στην κάθε μία το ακριβές σημείο για να γίνουν τα πλάνα που θα παίξουν στο δελτίο…

Άλλες εποχές…

Ο άλλος τρόπος ήταν να πας ο ίδιος την βιντεοκασέτα στο κανάλι, πράγμα περισσότερο συνηθισμένο, ειδικά όταν υπήρχε εξαιρετικά σημαντική επικαιρότητα. Όπως στην προκειμένη περίπτωση..

Στη διαδρομή για Κοζάνη η Βέροια είναι μια ώρα μπροστά σε σχέση με τη Θεσσαλονίκη. Γι’ αυτό και μπήκαμε από τους πρώτους σε μια αλαφιασμένη Κοζάνη…

Εννοείται ταξιδεύοντας μέσω Καστανιάς… Ούτε κατά φαντασία δεν υπήρχε τότε η Εγνατία…

Ξεκινήσαμε με μια ανάσα, με τη Σοφία Ασημοπούλου, για το ρεπορτάζ… Ήμασταν μαζί τότε και εκείνη η σχέση μας χάρισε μια υπέροχη κόρη που γεννήθηκε λίγο αργότερα.

Φτάσαμε στην Κοζάνη όσο πιο γρήγορα γινότανε…

Ήταν Σάββατο και είχε λαϊκή αγορά…

Στην είσοδο της πόλης συναντήθηκα με έναν συντοπίτη και φίλο, τον Σάκη τον Πασίδη. Το θυμάμαι σαν τώρα…

Ήταν στη λαϊκή και έφευγε. Μόλις με είδε από απέναντι, μου φώναξε: «Πού πάς; Όλοι φεύγουν»!!!! Και πάτησε γκάζι…

Μπήκαμε στην πόλη… Μια πόλη αλαφιασμένη… ‘Άνθρωποι τρομαγμένοι, σαστισμένοι, με τον τρόμο ακόμη στα μάτια…

Θυμάμαι σαν τώρα και φαίνεται και στα πλάνα, αυτό που έχει ανάγκη κάθε άνθρωπος σε τέτοιες στιγμές. Να αισθανθεί ότι κάποιος τον νοιάζεται, ότι δεν είναι μόνος…

Ο σεισμός στην Κοζάνη στις 13 Μαίου 1995

https://www.youtube.com/embed/oIMB71qRGuE

 

Το υλικό  αυτό το ανέσυρα από το αρχείο μου μαζί με τις αναμνήσεις πριν 24 ολόκληρα χρόνια, με ερέθισμα την πρόσφατη σεισμική δόνηση που συντάραξε και πάλι την πρωτεύουσα της Δ. Μακεδονίας.

Πρόκειται για οπτικό υλικό που αποτυπώνει σκηνές και στιγμές που θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στις ψυχές αυτών που τις έζησαν.

Τα πλάνα στο βίντεο είναι σχεδόν αμοντάριστα…. Σχεδόν έτσι έπαιξε ένα μέρος τους στο βραδινό δελτίο ειδήσεων…

Γιατί από μια ώρα και μετά μας ενημέρωσαν απ’ το κανάλι ότι τα χρονικά περιθώρια είχαν στενέψει πάρα πολύ κι έπρεπε να προλάβουμε το δελτίο ειδήσεων…

Ξεκινήσαμε για Θεσσαλονίκη από Κοζάνη μέσω Καστανιάς. Αν θυμάμαι καλά, η Εγνατία υπήρχε τότε μετά το Κλειδί.

Όταν φτάσαμε το δελτίο ειδήσεων μόλις είχε ξεκινήσει… Μας περίμεναν σχεδόν στην πόρτα.

Όταν επιτρέψαμε στη Βέροια κοντεύανε μεσάνυχτα… Εντάξει, δεν παραπονιόμαστε… Όταν αγαπάς αυτό που κάνεις δεν κουράζεσαι ποτέ…

Άλλωστε αυτός είναι ο ρόλος του δημοσιογράφου… Να χτίζει στο τώρα τις αναμνήσεις του μέλλοντος…

Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας να διαβάσετε το κείμενο.

Δημήτρης Καρολίδης

ΥΓ. Λυπάμαι που υπάρχει μια μικρή αλλοίωση της εικόνας με το λογότυπο στο κέντρο, αλλά είναι αναγκαία άμυνα στον σύγχρονο «κανιβαλισμό» της ασέβειας στον κόπο του άλλου…

 

Πηγή: 
Verianet.gr
url