Ελίζαμπεθ Τέιλορ: Μια γυναίκα που είναι αδύνατον να περιγραφεί
718 0 0
Δεκαετίες ολόκληρες μετά το πρώτο της τηλεοπτικό ντεμπούτο και 8 χρόνια μετά το θάνατό της, η Ελίζαμπεθ Τέιλορ παραμένει ένα από τα πιο δυνατά ονόματα του παγκόσμιου κινηματογράφου και θα παραμείνει για πολλά χρόνια ακόμη.
Η αρχή
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ γεννήθηκε στις 27 Φεβρουαρίου του 1932 στο Χίθγουντ του Λονδίνου από ευκατάστατους Αμερικανούς γονείς με καταγωγή από το Κάνσας και έλαβε άμεσα μετά την γέννησή της διπλή Αμερικανική-Βρετανική υπηκοότητα. Η οικογένεια Τέιλορ παρέμεινε στην Μεγάλη Βρετανία έως και το 1939, όταν αποφάσισαν να επιστρέψουν στις ΗΠΑ, εξαιτίας των έντονων και εξαιρετικά επικίνδυνων πολιτικών εξελίξεων που έλαβαν μέρος στην Ευρώπη. Έτσι η Ελίζαμπεθ, οι γονείς της και ο αδερφός της Χάουαρντ εγκαταστάθηκαν στο Beverly Hills, απ’ όπου και δεν ξανά έφυγαν, παρά τις ελπίδες τους να ξανά γυρίσουν στο Λονδίνο.
Η καριέρα της Τέιλορ
Η Ελίζαμπεθ ξεκίνησε την καριέρα της το 1941, όταν σε αρκετά νεαρή ηλικία υπέγραψε το πρώτο της συμβόλαιο με την Universal Pictures, το οποίο τερματίστηκε μετά από ένα μόλις χρόνο. Από το 1942 μέχρι και το 1944 ανέλαβε μερικούς ρόλους, οι οποίοι όμως δεν συνέβαλλαν ιδιαίτερα στην καριέρα της. Το 1944 ωστόσο, ήταν η χρονιά που η Τέιλορ έκανε την πρώτη μεγάλη κινηματογραφική της εμφάνιση, όταν ανέλαβε τον πρώτο πρωταγωνιστικό ρόλο της στην ταινία National Velvet, έχοντας υπογράψει πλέον συμβόλαιο με την MGM. Η 12χρόνη, τότε, Ελίζαμπεθ κατάφερε να σαγηνεύσει με το ταλέντο της το ευρύ κοινό, αλλά και να κερδίσει θετικά σχόλια από αξιόλογους κριτικούς. Η ταινία National Velvet υπήρξε μια ιδιαίτερα ξεχωριστή εμπειρία για την Ελίζαμπεθ, καθώς όπως είχε ομολογήσει και η ίδια, ήταν “η πιο συναρπαστική ταινία” της.
Στιγμιότυπο από την ταινία National Velvet. Πηγη εικόνας: http://www.telegraph.co.uk/content/dam/books
Παρά την μεγάλη επιτυχία και αναγνώριση που της εξασφάλισε το National Velvet, οι ταινίες που ακολούθησαν τα επόμενα χρόνια ήταν εκείνες που πραγματικά εκτόξευσαν την καριέρα της. Οι πιο αξιοσημείωτες ταινίες της Τέιλορ που διαμόρφωσαν την καριέρα της, αλλά και επηρέασαν σε σημαντικό βαθμό την προσωπική της ζωή, ήταν μεταξύ άλλων η ταινία “Butterfield 8”(1960), η οποία της χάρισε το πρώτο της Όσκαρ, το “A place in the sun”(1951), το “Father of the bride”(1950), το “Suddenly last summer”(1959), από την οποία εξασφάλισε ακόμη μια υποψηφιότητα για Όσκαρ, η ταινία “Who’s afraid of Virginia Wolf’”(1966), με την οποία κέρδισε το δεύτερο Όσκαρ της και όπως είχε δηλώσει σε μία από τις τελευταίες συνεντεύξεις της υπήρξε η πιο περήφανη στιγμή της καριέρας της. Τέλος, αξίζει να αναφερθεί και ο ρόλος της ως Κλεοπάτρα που υποδύθηκε στην ομώνυμη ταινία, η οποία μπορεί μεν να μην της εξασφάλισε το πολυπόθητο Όσκαρ και να μην ήταν μεγάλη εμπορική επιτυχία, αλλά της έδωσε τον τίτλο της πιο ακριβοπληρωμένης γυναίκας στο Χόλιγουντ και παράλληλα την έκανε παγκοσμίως γνωστή.
Η ταινία αυτή, της οποίας τα γυρίσματα διήρκεσαν πάνω από τρία χρόνια, επηρέασε την ζωή της Ελίζαμπεθ ακόμα περισσότερο σε προσωπικό επίπεδο, αφού τότε γνώρισε και ερωτεύτηκε τον Ρίτσαρντ Μπάρτον, τον άνδρα που παντρεύτηκε όχι μία, αλλά δύο φορές.
Οι πολυσυζητημένοι γάμοι της Ελίζαμπεθ
Η Ελίζαμπεθ Τέιλορ ήταν αδιαμφισβήτητα μία γυναίκα δυναμική, η οποία ιδεολογικά βρισκόταν δεκαετίες μπροστά από την εποχή της. Δεν φοβόταν ποτέ να εκφράσει τις προοδευτικές απόψεις της, όταν πολλές γυναίκες, συνάδελφοί της και μη, φοβόντουσαν να παραδεχτούν πως έχουν απόψεις. Αρνούνταν πεισματικά να ακολουθήσει το γυναικείο πρότυπο που επέβαλλε η πατριαρχική κοινωνία, στην οποία μεγάλωσε και προσπαθούσε να έχει ως γνώμονα στην ζωή της τον αυθορμητισμό και τον έρωτα. Γι’αυτό άλλωστε δεν δίστασε να ερωτευτεί και να παντρευτεί οκτώ ολόκληρες φορές με επτά διαφορετικούς άνδρες.
Αδιαφορώντας για τα αρνητικά σχόλια, η Τέιλορ είχε αποφασίσει από νωρίς στην ζωή της να κάνει πάντα ό,τι μπορεί για να εξασφαλίσει την προσωπική της ευτυχία, χωρίς να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το τι θα σκεφτούν οι άλλοι.
Παρ’ όλα αυτά, η Ελίζαμπεθ είχε εκμυστηρευτεί πως οι δύο πιο μεγάλοι της έρωτες ήταν ο Ρίτσαρντ Μπάρτον, με τον οποίο παντρεύτηκε δυο φορές και ο Μάικ Τοντ, ο οποίος απεβίωσε έναν μόλις χρόνο μετά τον γάμο τους.
Σημαντικό όμως είναι να αναφερθεί και ο γάμος της με τον ρεπουμπλικανό γερουσιαστή Τζον Ουάρνερ, ο οποίος έβαλε παύση στην καριέρα της για περίπου έξι χρόνια. Μετά το διαζύγιο της από τον Τζον, δεν δίστασε καθόλου να μιλήσει για το πως ένιωθε για όσο καιρό ήταν παντρεμένη μαζί του και χωρίς να φιλτράρει τα λόγια της δήλωσε χαρακτηριστικά πως η λέξη βαρεμάρα περιέγραφε τέλεια τον γάμο αυτό. Ούσα μια ασυνήθιστη και ανεξάρτητη γυναίκα που πάντοτε εξέφραζε αυτό που ένιωθε και αυτό που σκεφτόταν ελεύθερα, ένιωσε πως ο γάμος αυτός έπρεπε να τερματιστεί, καθώς δεν της επέτρεπε να είναι ο εαυτός της.
Ο τελευταίος της γάμος τερματίστηκε το 1996, αφήνοντας την με οκτώ διαζύγια και τέσσερα παιδιά.
Η ανθρωπιστική δράση της Ελίζαμπεθ Τέιλορ
Το 1985 μετά τον θάνατο του καλού της φίλου Ροκ Χάντσον από AIDS, αποφάσισε να γίνει εκπρόσωπος μιας ομάδας ιατρών και επιστημόνων που είχαν σκοπό την επίτευξη παραπάνω ερευνών γύρω από την ασθένεια. Ούσα μια δημόσια φιγούρα ιδιαίτερα αγαπημένη από το κοινό, κατάφερε μέσα από την δράση της να προσελκύσει, να ενημερώσει, αλλά και να ευαισθητοποιήσει σημαντικό πλήθος ανθρώπων για το AIDS.
Σε συνέντευξή της είχε δηλώσει πως νιώθει αγανακτισμένη, επειδή διαπιστώνει πως κανένας δεν κάνει κάτι ουσιαστικό για την αντιμετώπιση της ασθένειας, παρά μόνο άσκοπες συζητήσεις γύρω από το θέμα και για αυτό αποφάσισε να κάνει κάτι εκείνη.
Έτσι λοιπόν το 1991 ίδρυσε το “Elizabeth Taylor AIDS Foundation” με σκοπό να παρέχει πλήρη υποστήριξη στους ασθενείς, αναλαμβάνοντας εξ’ολοκλήρου τα έξοδα.
Ίδρυσε επίσης και το “Elizabeth Taylor Medical Center”, μια κλινική όπου οι άνθρωποι θα είχαν την δυνατότητα να εξετάζονται δωρεάν και να δέχονται την ανάλογη φροντίδα.
Η συνολική ανθρωπιστική δράση της Τέιλορ ήταν μεγάλης σημασίας για την εποχή εκείνη και πολλές φορές τιμήθηκε με διάφορα βραβεία, πιο σημαντικά από τα οποία ήταν το “Dame Commander of the Order of the British Empire” και το “President’s Citizens Medal”.
Η μάχη με το αλκοόλ
Δύο φορές στην ζωή της η Ελίζαμπεθ χρειάστηκε να παλέψει με τον εθισμό της στο αλκοόλ. Η πρώτη φορά ήταν το 1983 και η δεύτερη το 1988. Και τις δυο φορές εισήχθη στην κλινική Betty Ford για να πετύχει μια ομαλή και γρήγορη απεξάρτηση. Και τις δυο φορές το έκανε δημόσια, χωρίς να νιώσει ντροπή για τον εθισμό της, αλλά τον αντιμετώπισε άφοβα και γενναία για αυτό που πραγματικά ήταν: μια ασθένεια.
Πέρα από τον εθισμό της, η Τέιλορ βίωσε μια σειρά από προβλήματα υγείας καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής της, τα οποία τις περισσότερες φορές τα αντιμετώπισε επιτυχώς. Το 2004 όμως διαγνώστηκε με συμφορητική καρδιακή ανεπάρκεια, μια ασθένεια που δυστυχώς δεν κατάφερε να κερδίσει και έτσι στις 23 Μαρτίου 2011 απεβίωσε στην ηλικία των 79 ετών.
